Compostela, 15 de outubro do 2018 – Crónica de Íñigo Caínzos – Obradoiro CAB
O baloncesto foi moi cruel co Monbus Obradoiro. Os pupilos de Moncho Fernández xogaron a un nivel excelso contra a poderoso Valencia Basket, ao que tutearon durante boa parte do encontro, someténdolles durante varios minutos. Pero non foi suficiente para cantar a terceira vitoria da tempada. O acerto final dos valencianos, exemplificado coas canastras sobre a bucina de Will Thomas e San Van Rossom, decantou a balanza en favor da escuadra de Jaume Ponsarnau.
Deuno todo o Monbus Obradoiro. Traballaron arreo os xogadores durante toda a contenda. E terminou malferido Pepe Pozas, nunha acción con Van Rossom e e Labeyrie, que deixou fóra de xogo por varios minutos ao base malacitano, que sangrou ostensiblemente polo nariz. Pepe fixo xogar ao Monbus Obradoiro a moi bo nivel,e concluíu con sete aistencias e 15 de valoración. O capitán estivo secundado por actores de luxo, como Vasileiadis como máximo anotador (18 puntos) e Brodziansky e Llovet elevando a temperatura por dentro.
Foi un partido de ti a ti, fóra de dúas escapadas, unha por cada equipo. O Monbus Obradoiro conseguiu capear o temporal cando Valencia ameazou con fuxirse (21-30 mediado o segundo cuarto) e os taronja recompuxéronse dos mellores minutos en ataque dos obradoiristas (64-52) cando Obst desatou unha tormenta sobre a zona taronja.
Antes, entre e despois desas dúas fugas, houbo tempo para moitas alternativas (ata 11) e outros tantos empates no marcador. Foi un partido precioso, memorable por momentos, con Sar acendido pola maxia de Kostas Vasileaidis. O beirado grego volveu incendiar o pavillón ao seu estilo, de triplo en triplo, algún deles imposibles, como o que cravou a unha man para mandar ao Monbus Obradoiro con vantaxe ao descanso (40-37).
O Valencia Basket viviu da produción interior de Bojan Dubljevic e Will Thomas. O primeiro acabou sendo o mellor do partido (14 puntos, 24 de valoración) e o segundo resultou clave no tramo final (17 puntos, 21 de valoración). Percutiendo coas costas aos seus defensores, foi capaz de anotar e de acudir á liña de tiros libres. De pouco serviron as defensas dos xogadores obradoiristas porque Will sempre atopou solucións positivas para o Valencia Basket no tramo final.
Un último cuarto no que o acerto desde o triplo foi clave. O Monbus Obradoiro chegou ao asalto definitivo con oito acertos en dezasete intentos. No últimos dez minutos, os oito lanzamentos de tres que probaron os tiradores do elenco galego topáronse co aro. Non así o tiro final de Van Rossom. O base belga, que non anotara desde máis aló do arco en toda a noite (catro fallos ata a acción definitiva), acertou no momento mais letal. Cando non había marxe de manobra. O triplo de Van Rossom, asistido por Thomas, bicou a rede cando o tableró tinguiuse de vermello e a bucina marcou o final do encontro.
O Monbus Obradoiro caeu contra o xigante valenciano e a afección envolveu aos seus xogadores nunha atronadora ovación. O gran traballo dos de Moncho Fernández non alcanzou para sumar a terceira vitoria da tempada, pero si para namorar a unha afección que espera con ganas a visita doutro xigante, o Real Madrid, o vindeiro domingo.
