Foi no ano 2014 cando Lindeiros achegouse a Poulo, en Ordes, para falar con Florentino Ruibal, Flor da Maquía. Agora que xa non esta quédanos a súa ilusión, a súa voz e a súa música e Lindeiros quere compartilo todo con vos coma unha homenaxe a él.
Flor da Maquía levou a música no corazón desde moi pequeno. No corazón e a todas partes cun punteiro de canaveira construído por el mesmo
Eran tempos duros nos que todas as mans facían falta. O pai de Florentino viu a paixón do rapaz e díxolle que si o acompañaba a traballar compraríalle a súa primeira gaita
Flor da Maquía foi un músico autodidacta. Cando un o escoita contar como aprendeu decátase da súa incrible capacidade para a música
A non tardar moito buscou con quen saír a tocar e innovaron incorporando ao grupo un clarinete cando por aquel entón todos os grupos levaban dúas gaitas
A competitividade non é un invento nin do capitalismo nin da era moderna, forma parte do ser humano. Non pasou moito tempo ata que outros veciños formaron outro grupo e comezaron tamén a ensaiar
Falamos dun tempo moito mais honrado. Aparecían as primeiras orquestras, formadas nas parroquias, e interpretaban temas que podían ser adaptados para grupos como o de Florentino. Hoxe en día eso sería imposible, sobre todo porque en moitos casos as orquestras en realidade non tocan
O nome de Flor da Maquía non aparece ata que as netas de Florentino deciden que ten que volver a tocar, si o de Flor está claro o da Maquía remóntase na noite dos tempos a unha circunstancia familiar
A vida da moitas voltas e as veces chega ao principio de novo. Unha anxina de peito apartou de súpeto a Flor da Maquía da música. Cando se recuperou volveu a mercar unha gaita de segunda man, como cando era novo, e aprendeu de novo a tocar enchendo un fol cun aparello como os que se usan na praia para as colchonetas. Non é doado como el mesmo nos contaba
A conversa dou para moito máis e conservamos un del e da súa familia que nos tratou como amigos. Desde aquí o noso máis sentido pésame polo pasamento de Flor da Maquía; quédamos a súa voz, a súa música e o seu cariño.
