Músicas na Linde, 23 de decembro do 2024 – Falamos hoxe cunha das múltiples facetas de Lucía Aldao, concretamente coa de lider de Pava, unha banda que ven d sacar o seu terceiro EP.

Para que non a coñeza Lucía Aldao é un de eses produtos que se dan tanto en Galicia e que reúnen creatividade, imposibilidade de parar quietos e calidade no que fan. Poeta, escritora, compositora… premiada en distintos certames, desde o NARF ata os Martín Códax, pero sobre todo única, ela mesma.
Con Pava Lucía leva xa tres EP publicados, cun son nado da súa memoria, do que escoitou desde antes de ser consciente do que oía. Unha escoita na procura de voces distintas, probablemente de que a súa era en certo modo unha delas.
O proxecto musical de Pava foi desde o principio o de Lucía Aldao. En el asoma o pop e o rock e, pese a que música galega está nun dos mellores momentos da súa historia, ela non ten tan claro que haxa un oco para estes estilos ou, en todo caso, sempre hai unha sombre de dúbida de que funcionen.


Como poeta Lucía non pode evitar xogar coas verbas, así aparecen letras como a de “Himno da lesión”, en calquera caso sempre intenta que sexa un conxunto de temas equilibrado en canto a emocións e sentimentos.
Hai en moitos artistas galegas a capacidade de mesturar, como no se da en ningures, alegría e tristeza nunha mesma frase ou nun mesmo texto. A música de Pava, as letras de Lucía Aldao, son un exemplo de esta idiosincrasia tan nosa, tan de aquí.
E como se leva toda esta mestura á xente? A intención é que o deseño dos directos sexa máis enérxico pero sen que isto impida que certos concertos sexan mais próximos ao público, máis íntimos.

Pava conta con Analís Guillín na batería, David Santos no baixo e Pablo Silva na guitarra para darlle un férreo soporte as ideas e a voz de Lucía Aldao. Conversar con ela é un remanso de tranquilidade; aberta a escoitar e feliz co traballo feito xera unha boa enerxía difícil de transcribir.
Non só por Pava, por toda a súa carreira, é un dos valores máis sólidos da nosa cultura e que traballa polo galego e pola difusión do que aquí se fai máis alá do “telón de grelos”. Pode que a súas outras facetas tapen un pouco a súa vertente musical, é un erro no que o lector, se acepta un consello, non debe caer xa que Pava 3 é un disco como os de antes que nos conta o de agora.
Imaxes de Antón & Martiño