Músicas na Linde, 5 de abril do 2024 – A primeiros de ano Factoría de Subsistencia publicaba o seu terceiro disco “Respirando… sempre!!”, unha colección de cancións que tras moita retranca agochan unha crua dose de realidade.
Tras Factoría de Subsistencia está Josito Porto, un todo terreo que desde que comezou mestura traballos de actor coa súa vocación máis musical. O vimos en obras de teatro, series, programas de TV e o escoitamos nos 90’ cos Korosi Dansas, algo máis tarde en Magritte e desde hai tempo xa co seu propio proxecto do que hoxe falamos co artista.
O primeiro que se nos pasa pola cabeza ao escoitar o seu novo traballo é que segue sendo un rebelde optimista, as súas letras reflicten a dura realidade de esta sociedade pero sempre atopan un anaco para a esperanza e comezamos preguntándolle por iso
Música e traballo actoral corren paralelas na vida de Josito Porto. Calquera das dúas merecen a súa propia historia pero a combinación de ambas as dúas é algo que recoñece que o acompaña desde o colexio
Nos últimos músicos cos que falamos é habitual atopar que parte dos seus novos traballos naceron durante a pandemia. Factoría de Subsistencia non é unha excepción e este terceiro disco está moi marcado polo vivido.
Máis un bo exemplo de ese carácter tan especial de Josito Porto o marca en particular unha canción do disco que leva por título “Non quero ser feliz”, tería todo o sentido que nacera na pandemia pero sen embargo é anterior polo que esa retranca da que falamos, esa rebledía optimista, non apareceu no confinamento. O artista reivindica o dereito a ser feliz, pero tamén a decidir cando selo.
Preguntamos, como facemos sempre, polo momento cultural que vive Galicia e Porto tamén coincide en que do mellor que tivemos nunca. Tamén vota en falta o mesmo que outros moitos grupos e artistas: canles de difusión.
Galicia vive en esa contradición de non ter unhas canles de difusión musical axeitadas e que as salas de concertos estean cheas e, ademais, de xente xove. Josito Porto viven esas contradicións cun escepticismo que o acompaña desde o berce. Esa capacidade de ver todo a distancia é o que converte a súa música en algo moi próximo, que se entende enseguida.
Si hai algo que define o traballo de Porto é a honradez, xa sexa como actor o como músico un non atopara nin o máis mínimo disimulo. Cando escoitamos a Factoría de Subsistencia escotamos a Josito Porto sen disfraces e iso e algo que non pode dicir todo mundo.
